ترجمه برق و الکترونیک

ارتباط(وابستگی) با مهندسی الکترونیک

الکترونیک یک زیررشته از موضوع دانشگاهی وسیعتر مهندسی برق است. یک رتبه دانشگاهی، با اهمیت در مهندسی الکترونیک می تواند از برخی از دانشگاه ها کسب شود، در حالی که سایر دانشگاه ها از مهندسی برق به عنوان موضوع استفاده می کنند. اصطلاح مهندسی برق هنوز در جهان دانشگاهی مهندسین الکترونیک را شامل می شود. به هر حال، برخی از مردم فکر می کنند که اصطلاح ‘مهندس برق’  باید برای کسانی که در مهندسی قدرت و جریان بالا یا ولتاژ بالا تخصص دارند، محفوظ بماند در حالی که دیگران معتقدند که قدرت فقط یک زیرمجموعه از مهندسی برق است و (و به جای اصطلاح ‘مهندسی قدرت’ در صنعت استفاده می شود) همچنان که ‘ مهندسی توزیع برق’ استفاده می شود. مجددا در سال های اخیر یک پیشرفت در تفکیک جدید رشته های دانشگاهی از قبیل ‘مهندسی اطلاعات’ ، ‘مهندسی سیستم ها’ و ‘ مهندسی سیستم های مخابراتی’ به وجود آمده است که اغلب تابع گروه های آموزشی دانشگاهی هم نامی هستند که نوعا به عنوان زیر رشته های مهندسی الکترونیک تلقی نشده بلکه به عنوان زیر رشته مهندسی برق تلقی می شوند.

در اوایل 1980، اصطلاح مهندس کامپیوتر اغلب برای ارشاره به زیر رشته ای از مهندسین الکترونیک یا اطلاعات به کار می رفت. به هر حال، مهندسی کامپیوتر اکنون به عنوان زیرمجموعه ای از مهندسی الکترونیک و علم کامپیوتر تلقی می شود و این اصطلاح اکنون در حال منسوخ شدن است.

پیشینه(تاریخچه)

مهندسی الکترونیک به عنوان یک حرفه، از پیشرفت های فنی در صنعت تلگراف در اواخر قرن نوزدهم و صنایع رادیو و تلفن در اوایل قرن بیستم به وجود آمد. مردم به وسیله ی جذبه فنی که رادیو ابتدا در دریافت و سپس در ارسال، الهام کرد، به آن علاقه مند شدند. بسیاری از کسانی که اقدام به پخش برنامه در سال های 1920کردند، تنها مردمی دوستدار هنر در دوره ی قبل از جنگ جهانی اول بودند.

تا حد زیادی، نظم جدید مهندسی الکترونیک توسط رشد تجهیزات تلفن، رادیو و تلویزیون و پیشرفت های زیاد سیستم های الکترونیکی در طول جنگ جهانی دوم در زمینه رادار، سونار، سیستم های مخابراتی، و مهمات و سیستم های جنگ افزاری پیشرفته به وجود آمده است. در طول سال های جنگ، موضوع مورد مطالعه به عنوان مهندسی رادیو شناخته می شد و تنها در اواخر سال های 1920 بود که اصطلاح مهندسی الکترونیک شروع به پدیدار شدن کرد.

علم الکترونیک       

در حوزه ی مهندسی الکترونیک، مهندسین مداراتی را که از ویژگی های الکترومغناطیسی عناصر الکتریکی از قبیل مقاومت ها، خازن ها، القاگرها، دیودها و ترانزیستورها برای دستیابی به عملکردهای ویژه استفاده می کنند، طراحی و تست می کنند. مدار تیونر که به کاربر یک رادیو اجازه می دهد تمام ایستگاهها به جز یکی را فیلتر کند، فقط یک مثال از این مدارات است.

در طراحی یک مدار مجتمع، مهندسین الکترونیک  ابتدا الگوی مدار را که عناصر الکتریکی را مشخص کرده و اتصالات بین آنها را نشان می دهد، ایجاد می کنند. هنگامی که کار کامل شد، مهندسین VLSI (Very Large Scale Integration  مجتمع سازی در مقیاس بسیار بزرگ) الگو را به طرح های واقعی تبدیل می کنندکه لایه های مواد رسانا ونیمه رسانای مختلف را که برای ساخت مدار مورد نیاز است، ترسیم می کند. تبدیل از الگو به طرح بندی ها می تواند توسط نرم افزار انجام شود (اتوماسیون طراحی الکترونیکی را ببینید)  اما اغلب اوقات نیازمند دقیق سازی انسانی به منظور کاهش مصرف حجم و توان است. به محض اینکه طرح کامل شد، می تواند به یک کارخانه ساخت جهت تولید فرستاده شود.

مدارات مجتمع و سایر عناصر الکتریکی می توانند به منظور شکل دهی مدارات پیچیده تر بر روی بردهای مدار چاپی سوار شوند. امروزه بردهای مدار چاپی در اکثر تجهیزات الکترونیکی شامل تلویزیون ها، کامپیوترها و پخش کننده های صدا یافت می شوند.