ترجمه عربی

"زبان عربی" نامی‌ست برای آنچه که به طور سنتی برای بازمانده‌ی زبان عربی سنتی قرن 6 در نظر گرفته می‌شود. و این هم شامل زبان ادبی و هم انواع مختلف زبان عربی که در قلمرو هلالی گسترده‌ای از خاورمیانه، شمال آفریقا، و منطقه شاخ آفریقا بدان تکلم دارند، می‌شود. زبان عربی به خانواده زبانی آفریقایی-آسیایی تعلق دارد.
زبان ادبی آن، "عربی استاندارد مدرن" یا "عربی ادبی" نامیده می‌شود، که زبانی چند گونه‌ای و ترکیبی است. و اخیراً تنها شکل زبانی است که اکثر اسناد مکتوب و نیز در مواقع گفتگوی رسمی مانند سخنرانی‌ها و پخش برنامه‌های خبری به کار برده شده است. با این حال، زبان ادبی، از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. در سال 1912، پیش از اینکه مراکش به اتحادیه عرب بپیوندد، زبان عربی مراکشی به ندرت بطور رسمی رایج بود.
گونه‌های زبان‌ عربی از گونه‌های زبان سامی میانه هستند، که به طور نزدیکی منسوب به زبان‌های آرامی، عبری، اوگاریتی و فنیقی می‌باشند. زبان عربی نوشتاری مرسوم، متمایز و محافظه‌کارانه‌تر از تمام گونه‌های گفتاری آن است و این دو، در حالتی که به نام دیگلوسیا شناخته می‌شود، قرار دارند، و برای کارکردهای مختلف در اجتماع، در کنار هم به کار می‌روند.

برخی از گونه‌های گفتاری متقابلاً نامفهوم هستند، و هر دو گونه‌ی نوشتاری و گفتاری، و گونه‌های دیگر، به عنوان یک کل، یک گونه‌ی زبانی جامع را تشکیل می‌دهند. و این بدین معنی است که در زمینه‌های صرفاً زبانی، ممکن است برای تشکیل بیش از یک زبان، در نظر گرفته شوند، اما معمولاً به دلایل سیاسی و یا مذهبی، به عنوان یک زبان طبقه‌بندی می‌شوند. اگر زبان‌های چندگانه را در نظر بگیرید، مانند گونه‌های گفتاری یک زنجیره‌ی گویشی بدون حدود مشخص، معلوم نیست که از چند زبان تشکیل شده است. اگر زبان عربی یک زبان واحد در نظر گرفته شود، ممکن است توسط بالغ بر 422 میلیون نفر در جهان عرب تکلم شود، که آنرا یکی از شش زبان پرجمعیت جهان می‌سازد. اگر به عنوان زبان‌های مجزا در نظر گرفته شود، احتمالاًعربی مصری با 54 میلیون متکلم بومی-و نیز بیشتر از سایر زبان‌های سامی-به عنوان پرجمعیت‌ترین گونه شناخته خواهد شد. زبان عربی همچنین به عنوان زبان عبادی 1.6 میلیارد مسلمان شناخته می‌شود. این زبان یکی از شش زبان رسمی در سازمان ملل است.
زبان نوشتاری مدرن (عربی استاندارد مدرن) از زبان قرآن (معروف به زبان عربی کلاسیک یا زبان عربی قرآنی) مشتق شده است، که بطور گسترده‌ای در مدارس و دانشگاه‌ها تدریس می‌شود و در محل کار، دولت و رسانه‌ها، در درجات مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دو گونه رسمی، به عنوان زبان عربی ادبی که زبان رسمی 26 کشور و زبان عبادی اسلام است، دسته‌بندی می‌شوند. عربی استاندارد مدرن تا حدود زیادی از استانداردهای دستوری عربی قرآنی پیروی می‌کند و بسیاری از لغات مشابه آن را استفاده می‌کند. با این حال، برخی از ساختارهای دستوری و لغاتی که امروزه هیچ مشابهی در گونه‌های گفتاری ندارند و ساختار و لغتی بعضاً جدید به خود می‌گیرند، کنار گداشته می‌شوند. بسیاری از لغات جدید، مفاهیمی که در دوران پس از قرآن، مخصوصاً عصر جدید، بوجود آمده‌اند را تعریف می‌کنند.
زبان عربی به گواهی کتیبه‌های پیش از اسلام که قدمت آنها به قرن 4 می‌رسد، تنها عضو بازمانده از مجموعه گویش‌های شمالی عربستان باستان است. ]نقیض[ نوشتار زبان عربی، با الفبای عربی، بصورت حروف الفبای ابجد بوده و از راست به چپ نگاشته می‌شود، در حالی که گونه‌های گفتاری اغلب به صورت الفبای ASCII لاتین و بدون هیچ صورت مرسومی، از چپ به راست نوشته می‌شوند.
زبان عربی، بسیاری از زبان‌های جهان را در طول تاریخ تحت تأثیر قرار داده است. برخی از زبان‌هایی که بیشترین تأثیر را گرفته اند اردو، فارسی، ترکی، سومالیایی، سواحیلی، بوسنیایی، قزاقی، بنگالی، هندی، مالایی، اندونزیایی، تیگرینیایی، پشتو، پنجابی، تاگالوگ، سندی و هوسایی هستند. در طول قرون وسطی، عربی ادبی ابزاری اصلی در فرهنگ اروپا، مخصوصاً در علم، ریاضی و فلسفه بود. در نتیجه، بسیاری از زبان‌های اروپایی نیز بسیاری از لغات را از آن اقتباس کردند. در زبان‌های باستانی نظیر لاتین و یونانی نیز، لغات زیادی با منشأ عربی یافت می‌شود. نفوذ زبان عربی، بخصوص در دایره لغات، در زبان‌های رومی بخصوص اسپانیایی، پرتغالی، کاتالان و سیسیلی، با توجه به نزدیکی تمدن مسیحی اروپا و مسلمانان عرب، و 800 سال از فرهنگ عربی و زبان شبه جزیره‌ی ایبری، مانند الآندالس، که به زبان عربی ارجاع داده می‌شود، مشاهده می‌شود.
زبان عربی نیز کلمات زیادی را از زبان‌های دیگر اقتباس کرده است، که شامل عبری، یونانی، فارسی و سوری در قرون پیشین، ترکی در زمان قرون وسطی و زبان‌های اروپایی معاصر در عصر مدرن، و عمدتاً از زبان‌های انگلیسی و فرانسوی، می‌شود.